Kursy i przewidywania dla kandydata Jean-Luca Mélenchona:
Zakłady online na politykę i przyszłego prezydenta Francji w 2022 r.

Jean-Luc Mélenchon (fr. Jean-Luc Mélenchon, IPA (fr.):; B., Tanger) – francuski lewicowy mąż stanu i polityk, dziennikarz. Minister edukacji zawodowej w rządzie Lionela Jospina od 2000 do 2002. Członek Senatu Francji z departamentu Eson (1986-2000; 2004-2010). Poseł do Parlamentu Europejskiego od 2009 do 2017 (Frakcja Zjednoczonej Lewicy Europejskiej / Lewica-North Green). Jeden z założycieli i prezesów „Partii Lewicy”. Od 2017 r. – poseł do francuskiego Zgromadzenia Narodowego z ramienia partii „Niepokonana Francja”.

Biografia Jean-Luca Melenchona

Urodzony w Tangerze (Międzynarodowa Strefa Tangeru, dziś Maroko). Rodzice są urzędnikami państwowymi. W 1962 wraz z matką przeprowadził się do Francji. Z wykształcenia filozof, studiował na uniwersytecie Franche-Comté. Uczył w szkołach średnich. Bardzo wcześnie zaangażował się w radykalny lewicowy ruch młodzieżowy, był członkiem Krajowego Związku Studentów Francuskich i brał udział w demonstracjach Czerwonego Maja w 1968 r. W ramach francuskiego ruchu trockistowskiego Mélanchon dołączył do lambertystów, zwolenników Pierre’a Lamberta z Międzynarodową Organizację Komunistyczną. Udział w pracach związkowych w Besançon.

Jednak w 1977 wstąpił do Socjalistycznej Partii Francji, zrywając z trockistami. Aktywnie wspierał prezydenta Francji François Mitterranda. Od 1988 roku Jean-Luc Melanchon jest wybierany do Rady Narodowej i Biura Krajowego Partii Socjalistycznej. Wraz z ludźmi o podobnych poglądach zorganizował „Lewicę Socjalistyczną” (ruch antykapitalistyczny w szeregach Partii Socjalistycznej). W latach 2000-2002 był ministrem delegatem ds. szkolnictwa zawodowego w rządzie socjalisty Lionela Jospina. Był senatorem departamentu Eson (1986-2000 i 2004-2010). Pracował także na szczeblu gminnym w wydziale Eson.

W ramach referendum w sprawie przyjęcia Konstytucji Unii Europejskiej wraz z wewnętrznymi nurtami lewicowymi Partii Socjalistycznej i innymi lewicowcami organizacja sprzeciwiała się jej ratyfikacji, natomiast kierownictwo partii opowiadało się za jej ratyfikacją. Udział w kampanii przeciwko temu, co lewicowi politycy uważali za neoliberalną konstytucję UE, zbliżył Melanchona do Francuskiej Partii Komunistycznej i trockistów.

W 2008 roku opuścił Partię Socjalistyczną ze względu na sprzeczności z jej kierownictwem (m.in. z Ségolène Royal), którą krytykował za socjalliberalny kurs i odejście od idei lewicowych. Zainicjował utworzenie „Partii Lewicy” (na wzór niemieckiej „lewicy” z nawiązaniem do idei Jeana Jaurèsa); został jego pierwszym prezydentem. W pracach nad jego powstaniem brał także udział jego kolega Mark Dole. W 2010 roku partii współprzewodniczył lider wewnętrznej frakcji Partii Zielonych, który sam odszedł z partii – Martin Billard. W 2009 roku został wybrany na posła do Parlamentu Europejskiego z listy ugrupowania Europejska Zjednoczona Lewica/Lewica-Zieloni Północ. Partia Lewicy należy do koalicji Frontu Lewicy; Melanchon jest jednym z jej współprzewodniczących.

Udział w wyborach prezydenckich 2012 Jean-Luc Mélenchon

W miarę zbliżania się wyborów prezydenckich w 2012 roku Francuska Partia Komunistyczna zamierzała przedstawić własnego kandydata (najprawdopodobniej Alaina Boqueta). Jednak podczas swojego kongresu, który odbył się w dniach 16–18 czerwca 2011 r., Jean-Luc Melanchon zebrał 59,12 % głosów członków kongresu i został zgłoszony jako kandydat (w wyborach uczestniczyli także członkowie innych partii należących do Frontu Lewicowego Tym samym stał się jedynym kandydatem tego sojuszu) Według wyników sondaży przeprowadzonych w 2012 roku, przed wyborami, ocena Melanchona kształtowała się na poziomie 6 do 15 %. Według niektórych sondaży w trakcie kampanii prezydenckiej awansował z piątej na trzecią pozycję wśród wyborców gotowych oddać głos na Melanchona, wyprzedzając tym samym Marine Le Pen i François Bayrou.

Głównym elementem jego programu było proklamowanie „szóstej Republiki Francuskiej” poprzez modyfikację francuskiej konstytucji. W swoich przemówieniach wielokrotnie nawiązywał do historii Rewolucji Francuskiej i Komuny Paryskiej. Wezwał swoich zwolenników do pokojowej rewolucji „obywatelskiej” – zamachu stanu, na którego czele stoi nie klasa robotnicza, ale wszyscy obywatele kibicujący swojemu krajowi.

Według wyników pierwszej tury Mélanchon uzyskał 3 985 089 głosów (11,1 % w ogólnej liczbie wyborców), zajmując tym samym czwarte miejsce. To znacznie więcej niż kandydatka Partii Komunistycznej w 2007 roku – Marie-Georges Buffet (jej wynik wyniósł 1,93% głosów).

W drugiej turze Melanchon poparł kandydaturę François Hollande'a, mimo że w 2008 roku z powodu sprzeczności z nim opuścił Partię Socjalistyczną. 6 maja 2012 roku Hollande został wybrany na prezydenta Francji.

Inne zajęcia
W 2012 roku próbował zostać członkiem francuskiego Zgromadzenia Narodowego z 11. okręgu wyborczego departamentu Pas-de-Calais z listy „Frontu Lewicowego” w celu aresztowania liderki Frontu Narodowego Marine Le Pen, która była bieganie tam. Jednak w pierwszej turze wyborów zdobył 21,48 % głosów i zajął trzecie miejsce, przegrywając zarówno z Marine Le Pen (42,36 % głosów), jak i Philippe'em.

Kemel, kandydat socjalistów (23,5% głosów). Tym samym Melanchon nie mógł uzyskać prawa do ubiegania się o mandat posła.

Udział w wyborach prezydenckich Jeana-Luca Mélenchona w 2017 r

W lutym 2016 roku Melanchon ogłosił zamiar wzięcia udziału w kampanii prezydenckiej 2017. Odmawiając udziału w organizowanych przez Partię Socjalistyczną „lewicowych prawyborach”, stał się kandydatem powstałego w tym samym czasie ruchu „Niepokonana Francja”. Jego program opierał się na tezach z 2012 roku, z kilkoma zmianami: utworzeniem VI Republiki (tj. przyjęciem nowej konstytucji), redystrybucją majątku (nałożeniem podatków na dodatkowe dochody od nadwyżek dochodów czy obniżeniem tydzień pracy do 32 godzin), obniżenie wieku emerytalnego do 60 lat, wyjście Francji z Unii Europejskiej i NATO. Melanchon sformułował swoje poglądy w książce „L’avenir en commun” („Wspólna przyszłość”), rozprowadzanej w nakładzie 200 000 egzemplarzy.

Według Le Figaro program Melanchona, który przewiduje zwiększenie wydatków budżetowych o 270 miliardów euro i podwyżkę podatków o 120 miliardów euro, wydłużenie corocznego płatnego urlopu do sześciu tygodni (jego długość w 2017 roku wynosi pięć tygodni), a także jak konfiskata wszelkich dochodów przekraczających 400 tys. euro rocznie, inspirowana ideami takich polityków jak były prezydent Wenezueli Hugo Chavez.

W dniu 4 kwietnia 2017 roku zorganizowano telewizyjną debatę z udziałem wszystkich jedenastu kandydatów na prezydenta Francji, której zwycięzcą rewelacyjnie został Melanchon – jego wystąpienie zostało uznane za najbardziej przekonujące przez 25% spośród ankietowanych (Macron otrzymał wsparcie od 21%, Fillona – 15%). Co więcej, jak wynika z badania socjologicznego przeprowadzonego po debacie, Mélanchon z poparciem 21% znalazł się na drugim miejscu wśród najbardziej prawdopodobnych zwycięzców pierwszej tury wyborów – po Macronie (27%) i przed Fillonem (20%).

W kwietniu 2017 wyrobił sobie markę, wykorzystując najnowsze technologie kampanii wyborczej – radio internetowe, a nawet własne holograficzne obrazy podczas wieców w Nantes, Clermont-Ferrand, Montpellier, Grenoble, Nancy i La Réunion.

20 kwietnia 2017 roku szereg wybitnych postaci amerykańskiej kultury – Danny Glover, filozof Noam Chomsky, dramatopisarka i feministka Eve Ensler, aktor Mark Ruffalo, Nancy Fraser i Oliver Stone opublikowało petycję wzywającą Francuzów, aby „nie powtarzali vs tragedia Trumpa”, czyli „nie zmuszajcie francuskich wyborców do wyboru między liberalizmem korporacyjnego establishmentu a ksenofobicznym prawicowym populizmem”, ale „zjednoczcie się w pierwszej turze wyborów prezydenckich wokół lewicowego kandydata z największe poparcie wyborców. Autorzy petycji wymienili także tego kandydata – Melanchona.

23 kwietnia 2017 r. uzyskał poparcie 19,58 wyborców % (7 060 885 osób) w pierwszej turze głosowania, zajmując czwarte miejsce wśród jedenastu kandydatów i tym samym nie przechodząc do drugiej tury. Najlepszymi wynikami okazały się wyniki Mélenchona w regionach zamorskich: zwyciężył na Reunion (24,53 %), w Gujanie (24,7 %), w Saint-Pierre i Miquelon (ponad 35 % wobec 17,9 % dla zwycięzcy pierwszej rundy w skali kraju – Emmanuel Macron) i Martynika (27,3%).

Inne działania (od 2017)
W wyborach do parlamentu we Francji jego partia zdobyła 17 z 577 mandatów, zajmując czwarte miejsce pod względem liczby posłów. On sam został wybrany na posła do jednej z gmin Marsylii.

16 października 2018 r. w ramach śledztwa w sprawie oskarżeń o fikcyjne zatrudnianie asystentów parlamentarnych i naruszenie zasad finansowania kampanii wyborczej przeprowadzono przeszukanie domu w pobliżu Mélenchon oraz kilku budynków „Niepokonanej Francji”, podczas którego doszło do starć między działaczami. oraz funkcjonariusze organów ścigania. W dniu 20 września 2019 roku sąd w Bobigny skazał Melanchona na trzy miesiące pozbawienia wolności w zawieszeniu oraz karę grzywny w wysokości 8 tys. euro za utrudnianie wymiaru sprawiedliwości i bunt, a pięciu pozostałych oskarżonych na kary grzywny w wysokości od 2 tys. do 10 tys. euro (rozprawa tocząca się dwa dni – 19 i 20 września, a Melanchon od razu nazwał to prześladowaniami politycznymi).

Bonus 150 € oferowany w Unibet
Twój pierwszy zakład polityczny lub sportowy: Kliknij tutaj

Parier-presidentielle pomaga dokonać wyboru między różnymi Bukmacherzy Bwin, Unibet, Betclic obstawiają przyszłego amerykańskiego prezydenta w 2024 roku :
Bukmacher Prezydencki Unibet : Szczegółowy i bezpłatny przewodnik, jak postawić swój pierwszy zakład online ze wszystkimi kursami i jak skorzystać z oferowanego bonusu!

Podobnie jak inne strony z zakładami online: Bwin, NetBet, Betclic, Winamax, Parions Sport, Zebet, Betway, Francja-Pari, Vbet, Cloudbet, 1Xbit, 1xbet, Betfair, Betwinner…

Wszystkie prognozy, ankiety i kursy, które można obstawić na przyszłego zwycięzcę wyborów prezydenckich w 2024 r.:

• Postaw na Emmanuela Macrona z Unibet, Betclic, Bwin : ulubieniec sondaży i prognoz
• Marine Le Pen: Jej kursy i jak obstawiać u bukmacherów: Challenger według Unibet

Donald Trump kontra Joe Biden: film rozpoczynający obstawianie zakładów online na wybory polityczne w 2024 r

Znajdź Wiki, najważniejsze wiadomości polityczne na temat konopi indyjskich i ich legalnych pochodnych: HHC, H4cbd, Thcp, Thcv, HSD, HHCPO, C4B